Τη δεκαετία το ’60 η Αθήνα ζούσε σε παραμυθένια ατμόσφαιρα και το ελληνικό social life αναδεικνυόταν ισάξιο του χολιγουντιανού.Όλοι οι ηθοποιοί στροβιλίζονταν από το κέφι και τη σαμπάνια μέχρι τα χαράματα στους ρυθμούς της ορχήστρας του Ρώσου Λεβ και του Φον-Φον στη κοσμική «Αθηναία», στα ρεβεγιόν της «Φεμίνα» και της «Αρζεντίνας». Μυθικα τα πάρτυ και τα ρεβεγιόν στο KING GEORGE, GRAND BRETAGNE, στην Αθηναία, στο Στορκ, στον Ιππόδρομο…Αξιομνημόνευτο
(Οι φωτογραφίες είναι από προσωπικό αρχείο και από το κλικ Αυγούστου 1995 και το άρθρο του Παύλου Παπαδόπουλου,με φωτογραφίες που παραχώρησε για το κλικ ο ίδιος ο Μπάμπης Μουτσάτσος).
H Κουίντα ήταν το πρώτο μουσικό κλάμπ που μπορεί να συγκριθεί με τα σημερινά μουσικά μαγαζιά της Αθήνας. Λειτούργησε στη Φωκίωνος Νέγρη 82 στην Κυψέλη και έγινε αμέσως το πιο διάσημο στέκι της εποχής του..
Ο ιδιοκτήτης της, ο Μπάμπης Μουτσάτσος, ήταν παίκτης του πόλο στην ομάδα του Ολυμπιακού Πειραιώς.
Μαζί με άλλους δύο αθλητές, τον ποδοσφαιριστή Μίμη Στεφανάκο και τον μπασκετμπολίστα Κώστα Μουρούζη πήραν την απόφαση να δημιουργήσουν ένα νέο κοσμικό κέντρο στην πόλη.
Ο χώρος βρέθηκε, όμως οι Στεφανάκος και Μουρούζης εγκατέλειψαν το εγχείρημα και έτσι ο Μουτσάτσος, δημιούργησε μόνος του την Quinta στη Φωκίωνος Νέγρη, το 1959.
Αμέσως το μαγαζί έγινε το κέντρο συνάντησης των επωνύμων και αγαπημένο στέκι των καλλιτεχνών. Από τον Αριστοτέλη Ωνάση μέχρι την Αλίκη Βουγιουκλάκη, τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ και τη Τζένη Καρέζη. Ο χώρος φιλοξένησε και φημισμένους ξένους πελάτες, όπως ο Ομάρ Σαρίφ και στη σκηνή του εμφανίσθηκαν πασίγνωστα ονόματα της διεθνούς μουσικής σκηνής, όπως ο Λούτσιο Ντάλλα. Στο πιο ενεργό στέκι της Αθήνας γυρίστηκαν σκηνές για πολλές κινηματογραφικές ταινίες.
Άλλα φημισμένα νυχτερινά κέντρα της εποχής ήταν τα:
– «Φαληρικόν» : Στις Τζιτζιφιές. Επί μία εικοσιπενταετία άνηκε στο Γιώργο Μαργωμένο και εκεί έγινε για πρώτη φορά η σύμπραξη Τσιτσάνη – Παπαϊωάννου.
– «Καλαματιανού»: Επίσης στις Τζιτζιφιές, απέναντι από το «Φαληρικόν». Ξεκίνησε με το δίδυμο Βαμβακάρη – Παπαϊωάννου. Μετά τη δολοφονία του ιδιοκτήτη του Βασίλη Καλαματιανού το 1951 πέρασε στα χέρια του Βασίλη Χειλά της «Τριάνας».
– «Τζίμης ο Χονδρός»: Κοσμική ταβέρνα στον αριθμό 77 της Λεωφόρου Αχαρνών, στο ύψος της Πλατείας Βικτωρίας. Εκεί η Σεβαστή Παπαδοπούλου παίρνει το ψευδώνυμο Σεβάς Χανούμ και γράφει ιστορία. Θρυλική ήταν και η συνεργασία Τσιτσάνη – Μαρίκας Νίνου.
– «Μαντουμπάλα»: Ονομασμένη από το ομώνυμο τραγούδι των 96.000 πωλήσεων δίσκων μέσα σε μία χρονιά του Στέλιου Καζαντζίδη. Βρισκόταν στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας. Εννοείται ότι ο «Στελλάρας» ήταν ο πρώτος που εμφανίστηκε στο μαγαζί. Δεκαετίες αργότερα ο ίδιος πραγματοποίησε εκεί τις τελευταίες του ζωντανές εμφανίσεις.
Τη δεκαετία του 1920 εγκαταστάθηκε για πρώτη φορά εντός του Σηραγγίου κοσμική ταβέρνα, η «Σπηλιά του Λαλαούνη». Αρκετά χρόνια αργότερα, τη δεκαετία του 1960, ο χώρος μετατράπηκε σε κοσμικό κέντρο παίρνοντας το όνομα του νέου «ιδιοκτήτη» της.
Η «Σπηλιά του Παρασκευά» είναι πλέον γεγονός και σε αυτήν ο Μανώλης Χιώτης με τη Μαίρη Λίντα έδιναν κάθε βράδυ τη δική τους μοναδική παράσταση.
Η «Σπηλιά» δε θα μπορούσε να γίνει κάτι λιγότερο από το λεγόμενο «talk of the town». Η κορυφαία της στιγμή ήταν αναμφισβήτητα το μεγάλο γλέντι που έγινε ένα βράδυ του 1961 από τον Αριστοτέλη Ωνάση, τη Μαρία Κάλλας, τον Πρίγκιπα Ρενιέ του Μονακό και τη μοναδική ηθοποιό – σύζυγο του Ρενιέ- Γκρέις Κέλλυ.
Το 1961 ο πρίγκιπας Ρενιέ του Μονακό (πατέρας του Αλβέρτου του Μονακό) και η πανέμορφη σύζυγος του και πρώην ηθοποιός Γκρέις Κέλι ήταν προσκεκλημένοι του Ωνάση και της τότε συντρόφου του Μαρία Κάλλας στην Ελλάδα για διακοπές.
Η πανέμορφη Γκρέης Κέλι εξέφρασε την επιθυμία να δει «μπουζούκια» και το πιο in μαγαζί της εποχής ήταν η «Σπηλιά του Παρασκευά» στην Καστέλα όπου τραγουδούσε τότε ο Χιώτης με την Λίντα. Χαρακτηριστικό του πόσο καλά περάσανε εκείνο το βράδυ , εκτός από τον τεράστιο λογαριασμό που έκανε ο Ωνάσης ήταν και η επιθυμία της πριγκίπισσας να γνωρίσει τον Χιώτη και την Λίντα όπου τους συνάντησε με μεταφράστρια την τεράστια Μαρία Κάλλας.
Τη λειτουργία του κέντρου διέκοψε το 1968 ο τότε δήμαρχος του Πειραιά, διορισμένος από τη Χούντα των Συνταγματαρχών, Αριστείδης Σκυλίτσης.